Per 1 oktober ben ik gestart bij Amplitia. Vanuit mijn praktijk ben ik al langer bekend met deze werkgever, samen hebben we al heel wat opdrachten tot een mooi einde gebracht.

En nu ga ik voor een aantal uren in dienst, ik heb er zin in!

Als bedrijfsmaatschappelijk werker zal ik nauw samenwerken met bedrijfsartsen en verzekeringsartsen. In korte trajecten zal in samen met de cliënt een plan maken voor hun toekomst.

Ik zal methodische, lichaamsgericht en praktisch aan de slag gaan. Samen met de cliënt met onze voeten in de klei. Samen actief aan de slag, maatwerk soms out of the box maar altijd vanuit gelijkwaardigheid!

Al een tijdje train ik met mijn honden op geur. Mac op vanille en Flory op kruitnagel. Omdat de neus het krachtigste instrument van de hond is, vinden ze het detecteren heel leuk om te doen. Hun neus is velen malen beter dan de mijne.

Het mooie van detectie is dat het samenspel tussen hond en begeleider gebaseerd is op onderling vertrouwen. Door samen te werken verbeter je de relatie met je hond, de hond zelf wordt er ook zekerder van. Het is een mentale uitdaging voor je hond, 15 minuten detectie staat gelijk aan 1 uur wandelen!

Het is geweldig om te ervaren hoe we als team gegroeid zijn, de honden verwijzen steeds duidelijker naar mij en ik leer steeds meer op hun neus te vertrouwen. Nu is Mac nog altijd een stuiterbal, dus voor hem is het belangrijk dat hij de rust neemt. En voor mij dat ik niet meega in zijn drukte (LOL).

Trots op mijn kanjers Flory en Mac en blij met de lessen van Ramon van Noseworkfordogs.

https://www.noseworkfordogs.nl/index.php/detectie

Een fotoshoot doen is iets waarvan ik niet meteen enthousiast wordt. Liefst blijf ik achter de schermen, alleen op het moment dat ik vanuit mijn passie voor een doel ga die me aan het hart ligt, treed ik naar voren.

Vanuit mijn passie voor mijn praktijk In Respect wilde ik graag professionele foto's van Flory en mezelf hebben. Voor mezelf op de voorgrond treden is nog altijd een dingetje, is het bescheidenheid, onzekerheid misschien wel alle twee.

Mijn zoektocht naar de juiste fotograaf was gestart. Via mijn netwerk kwam ik in contact met Petra, de Fotovakvrouw. Zij werkt met een kennismakingsgesprek vooraf. Dat sprak me wel aan, want als je de essentie en passie voor mijn werk en mijn bedrijf wilt vastleggen, is het belangrijk dat je weet waar ik voor sta. De ontvangst van Petra was warm en ik voelde me al snel op mijn gemak.

Als de klik er is, dan kan de fotograaf vanuit deze klik ook prachtige foto's maken. En zo geschiede 🙂

Samen de natuur in met Flory, al wandelend schoten we mooie plaatjes. De sfeer was ontspannen en ik voelde me niet opgelaten (wat normaal wel zo is als iemand een foto van mij maakt). Het resultaat mag er zijn, voor de foto's zie mijn website!

Blij met onze samenwerking en wellicht tot snel! Bedankt Petra, een vakvrouw naar mijn hart.

https://defotovakvrouw.nl

Het rouwproces is een emotionele reis die vaak wordt gekenmerkt door ups en downs, gevuld met herinneringen, emoties en persoonlijke ontdekkingen. Voor velen van ons kunnen triggers, momenten of gebeurtenissen die sterke emoties oproepen, een integraal onderdeel zijn van deze reis. Onlangs werd ik geconfronteerd met zo'n trigger die me terugbracht naar de laatste dagen van mijn vader en me herinnerde aan de kracht van muziek en de essentie van zelfzorg.

Een paar dagen geleden kreeg ik de eer om een dame te mogen begeleiden tijdens haar laatste momenten op deze aarde. Samen met haar familie hebben we gezocht naar muziek die ze leuk vond. Wat begon als een zware en verdrietige sfeer veranderde al snel in iets magisch toen de melodieën door de kamer zweefden. De dame lag in bed te zingen en te dansen, haar ogen straalden van plezier. Het was een moment van puur geluk, een herinnering aan het leven en de liefde die ze had gedeeld met de mensen om haar heen.

Terwijl ik daar stond, omringd door de liefdevolle energie van de familie en de betoverende klanken van de muziek, werd ik plotseling overspoeld door herinneringen aan mijn vader. Ook zijn laatste dagen werden gekenmerkt door muziek - een krachtig medicijn dat hem rust bracht te midden van zijn strijd. Het bewustzijn van deze parallelle ervaringen raakte me diep. Het verdriet van mijn eigen verlies stroomde weer over me heen als een golf.

Het was op dat moment dat ik besefte hoe belangrijk het is om ruimte te geven aan onze emoties, zelfs als ze pijnlijk zijn. Het is gemakkelijk om te verdrinken in verdriet, maar het is essentieel om te erkennen dat het oké is om te rouwen, om te voelen, om kwetsbaar te zijn. Dus nam ik een stap terug, liet mezelf toe om te voelen en koos bewust voor zelfzorg.

Ik besefte dat zelfzorg niet egoïstisch is; het is een daad van liefde en compassie voor jezelf. Het is luisteren naar je behoeften en voor jezelf zorgen, zodat je uiteindelijk sterker en veerkrachtiger uit moeilijke tijden kunt komen. Dus nam ik even de tijd voor mezelf, om te rusten, te reflecteren en te rouwen om mijn eigen verlies.

De ervaring met de dame en haar familie was een herinnering aan de diepe verbondenheid die we delen met anderen. Het toonde me de kracht van liefde, zorg en muziek als bronnen van troost en hoop, zelfs in de donkerste momenten. En het leerde me het belang van zelfzorg als een integraal onderdeel van het rouwproces.

Wees lief voor jezelf, net zoals je liefdevol zou zijn voor een dierbare in nood. Want in het midden van onze pijn en verdriet ligt de mogelijkheid om te helen en te groeien, om ons te verbinden met anderen en met onszelf.

Als coach ben ik gewend om anderen te begeleiden door uitdagende situaties en hen te helpen bij het vinden van antwoorden. Maar laten we eerlijk zijn, het leven zelf stelt ons allemaal voor onvermijdelijke uitdagingen. Ook ik, als coach, ben niet immuun voor tegenslagen. Er zijn dagen dat ik me afvraag waarom alles zo moeilijk lijkt, waarom ik me zo moe voel en waar ik het allemaal voor doe?

Toch, te midden van deze donkere dagen, herinner ik mezelf eraan dat tegenslagen niet het einde van de weg betekenen, maar eerder een bocht in de weg. Ze zijn kansen vermomd als obstakels, de kunst is om ze te benaderen met een open geest en de bereidheid om te groeien.

Ik heb geleerd dat het oké is om soms even pauze te nemen, om te rusten en te herstellen. Maar ik herinner mezelf er ook aan dat zelfs in die rustperiodes groei kan plaatsvinden. Soms is het juist in de stilte dat de meest waardevolle inzichten naar boven komen vandaar ook dat ik op deze momenten de natuur bewust opzoek.

Dus, hoe gaan we om met tegenslagen? Hoe zorg je voor meer mentale veerkracht? We omarmen ze als kansen voor groei. We erkennen onze emoties, maar laten ze ons niet verlammen. We zoeken steun bij anderen en delen onze ervaringen.

In actie komen is de eerste stap in dit proces van zelfontwikkeling. Tegenslagen bieden geen automatische groei; het is aan ons om de uitdagingen aan te gaan en actief te zoeken naar de lessen die ze te bieden hebben. Dat betekent stappen zetten, zelfs als ze klein lijken, om vooruit te komen. Het betekent het aangaan van moeilijke gesprekken, het stellen van doelen en het nemen van concrete stappen in de richting van verandering.

Het is belangrijk op te merken dat het proces soms eenzaam kan zijn. Je kunt het gevoel hebben dat je het alleen moet doen, maar dat is niet het geval. Mensen leren het meest door zich te verbinden met anderen, door te delen en te luisteren naar de ervaringen van anderen. Zo zorg je voor groei in je persoonlijke ontwikkeling. Dus laat jezelf niet isoleren door je gedachten maar zoek steun bij vrienden, familie of professionele begeleiding.

Laten we samen de uitdagingen van het leven omarmen, wetende dat ze ons leiden op het pad van groei en zelfontdekking. Want uiteindelijk is het niet de bestemming die telt, maar de reis die we maken en de lessen die we onderweg leren. Een fijne reis allemaal en wellicht tot snel!

Klik op bovenstaande link voor het eindresultaat!

Etiketjes plakken op mensen daar heb ik moeite mee, maar soms in het huidige systeem kom je er niet onderuit. Wil je dat men hulp krijgt of meer tijd bij een examen dan moet er een etiketje op...
Een ervaringsverhaal uit mijn praktijk:
Een Jongedame van 21 jaar is bezig met haar laatste stage bij de kinderopvang. Voor jullie informatie al haar voorgaande stages zijn met voldoendes afgerond.
Alles gaat goed, ze voelt de kinderen goed aan (zelfs beter als haar collegae); ze is nog wat onzeker als ze voor de kinderen moet zingen maar met wat positieve feedback wordt dit al minder. Alle tussentijdse rapportages zijn ruim voldoende en ze krijgt ook al een contract aangeboden voor na haar stage. Prachtig toch! Kan niet meer stuk.

De jongedame vindt het lastig om zich aan te passen aan deze vrouwencultuur van geroddel en oneerlijkheid; ze doet erg haar best om neutraal te blijven en zich niet mee te laten trekken in de bedrijfscultuur.

Ze is in de tussentijd bezig met onderzoek bij een gespecialiseerde GGZ instantie waar na zorgvuldig onderzoek de diagnose, lichte vorm van Autisme wordt vastgesteld. In de praktijk betekent dit dat ze af en toe pauze moet kunnen nemen (overprikkeld) en dat ze moeite heeft om haar collegae niet aan te spreken op hun geroddel (gevoeligheid voor oneerlijkheid).
De jongedame wil eerlijk zijn en bespreekt deze diagnose met haar leidinggevende. Wat hierna gebeurt is triest maar helaas wel waar gebeurd.

Vanaf dit moment wordt er met een vergrootglas naar haar handelen gekeken en opeens kan ze niks meer goed doen. Dit maakt haar weer onzeker en haar stage wordt nu opeens als onvoldoende beoordeeld en haar contract gaat ook niet door.
Dan denk je dat school hier wel iets in kan betekenen, maar helaas, erg teleurstellend dat ze het niet voor hun studenten opnemen maar meepraten om de kinderopvangplek als stageplek te behouden.
Natuurlijk had het allemaal niks te maken met de diagnose Autisme, nee dat was echt niet zo.
Stagejaar moest over!
Ze slaagt op een andere opvang met goede punten en krijgt ook hier meteen een contract.
Welke les heeft deze jongedame geleerd?
De volgende keer vertel ik niet dat ik Autisme heb en misschien moet ik maar gaan meedoen met dat geroddel. Want blijkbaar is dat normaal.
Het gezegde "eerlijk duurt het langst" krijgt een bittere smaak 😣

#ASS #autisme #veroordeelt #hoezooordeelloos #discriminatie #eerlijkduurthetlangst

Een Onderbelicht Verhaal

Autisme bij vrouwen en LHBTQIA+ personen is een onderwerp dat vaker over het hoofd wordt gezien in discussies over neurodiversiteit. Hoewel veel mensen bekend zijn met het stereotype beeld van autisme bij mannen, is het belangrijk om te erkennen dat autisme zich bij vrouwen en LHBTQIA+ op een andere manier kan manifesteren.

Vrouwen en LHBTQIA+ personen met autisme ervaren vaak unieke uitdagingen die kunnen leiden tot een vertraagde diagnose of zelfs een misdiagnose. Dit komt deels doordat veel diagnostische criteria gebaseerd zijn op onderzoek bij mannen met autisme.

Het is niet ongebruikelijk dat vrouwen pas op latere leeftijd worden gediagnosticeerd met autisme, vaak nadat ze jarenlang hebben geworsteld met onbegrepen gedragingen en emoties. Deze vertraagde diagnose kan ernstige gevolgen hebben, waaronder een gebrek aan toegang tot passende ondersteuning en behandeling.

Bij LHBTQIA+ ligt de aandacht van de hulpverlening vaak op de genderproblematiek en op de depressie of angststoornissen en niet op de onderliggende problematiek zoals autisme. Wat veroorzaakt de problemen, het is een beetje zoals de kip of het ei, wat was er eerst?

Een veelvoorkomende misvatting is dat vrouwen met autisme vaak verward worden met mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis vanwege overlappende symptomen. Dit kan leiden tot een verkeerde diagnose en het uitstellen van de juiste behandeling die deze vrouwen nodig hebben. Een goede doortastende en uitgebreide diagnostiek van een ervaren deskundige is hier cruciaal. Vaak wordt de diagnose van Borderline als eerste gesteld, waarna deze na verloop van tijd toch niet juist blijkt en er uiteindelijk (soms na jaren ellende) toch de diagnose Autisme (ASS) wordt vastgesteld. Dit heeft een grote impact op de ontwikkeling van de persoonlijkheid omdat deze weg vaak in de tiener- en twintigerjaren wordt doorlopen, een cruciale periode in de ontwikkeling van je identiteit.

Het is van groot belang dat de gezondheidszorg en de samenleving als geheel zich bewust worden van deze problemen en een meer genderbewuste benadering van autisme ontwikkelen. Dit omvat het erkennen van de unieke behoeften van vrouwen en LHBTQIA+ met autisme en het aanpassen van diagnostische en therapeutische benaderingen om hen effectiever te kunnen ondersteunen. Ook bij LHBTQIA+ populatie komt autisme vaak voor, echter dit wordt door andere symptomen onvoldoende gezien waardoor de behandeling vaak niet aansluit bij de unieke persoonlijkheid. Men wordt therapiemoe doordat de aangeboden therapie steeds onvoldoende resultaat geeft. Wij hebben het in Nederland ook zo ingericht dat behandeling per "stoornis" wordt gedaan, waardoor bij complexe multiproblematiek dit niet aansluit. Als voorbeeld iemand heeft een depressie, om zich beter te voelen verdooft hij zich door het gebruik van middelen. De hulpverlening start dan met verslavingszorg, de coping om jezelf te verdoven wordt dan uitgeschakeld waardoor de depressie in volle hevigheid naar boven komt. Echter om daar behandeling voor te krijgen moet je weer op de wachtlijst voor stemmingsstoornissen (duurt maanden voordat je aan de beurt bent). En dan vindt men het gek dat de persoon weer terugvalt in zijn verslaving....

Mijns inziens is dit ook één van de belangrijkste oorzaken van de hoge percentages suïcide in deze doelgroep. Er zijn te weinig gespecialiseerde centra en professionals die dit kunnen behandelen.

Persoonlijke verhalen van vrouwen en LHBTQA+ personen met autisme kunnen ons helpen om een dieper inzicht te krijgen in hun ervaringen en uitdagingen. Door te luisteren naar hun stemmen kunnen we barrières doorbreken en een meer inclusieve en ondersteunende omgeving creëren voor mensen met autisme, ongeacht hun gender.

Als samenleving moeten we streven naar meer begrip, erkenning en ondersteuning voor vrouwen en LHBTQIA+ personen met autisme. Door ons bewust te worden van de unieke manier waarop autisme zich bij hen manifesteert en door genderbewuste benaderingen te omarmen, kunnen we bijdragen aan een wereld waarin alle individuen, ongeacht hun neurologische diversiteit, de kans krijgen om zichzelf te zijn.

Laten we samen werken aan een wereld waarin autisme niet langer een onzichtbare uitdaging is, maar een erkend en begrepen aspect van hun identiteit.

Wil jij je verhaal delen dat kan (eventueel anoniem), door jouw ervaring te delen op mijn sociale media hoop ik meer bewustwording te creëeren!

Als je meer wilt leren over autisme bij vrouwen en LHBTQIA+ personen en hoe je kunt bijdragen aan een inclusievere samenleving, nodigen we je uit om de website www.inrespect.nl te bezoeken. In Respect is een organisatie die zich inzet voor het vergroten van het begrip en de acceptatie van neurodiversiteit. Wij bieden gespecialiseerde begeleiding.

Hier zijn enkele kenmerken van autisme bij vrouwen en LGBTQIA+ personen:

  1. Sociale interactie en communicatie: Autisme bij vrouwen en LGBTQIA+ personen kan zich manifesteren door moeilijkheden in sociale interacties en communicatie. Dit kan zich uiten in het hebben van moeite met het begrijpen van sociale signalen, het aangaan en onderhouden van vriendschappen, en het interpreteren van non-verbale communicatie.
  2. Stereotiepe interesses en gedrag: Net als bij mannen en jongens met autisme kunnen vrouwen en LGBTQIA+ personen met autisme een sterke interesse hebben in specifieke onderwerpen of activiteiten. Dit kunnen echter andere interesses zijn dan de stereotypen die vaak met autisme worden geassocieerd. Bijvoorbeeld, in plaats van een obsessie voor treinen of technische details, kunnen vrouwen met autisme interesse hebben in literatuur, kunst, dieren, of sociale rechtvaardigheid.
  3. Sensorische gevoeligheid: Personen met autisme kunnen gevoelig zijn voor zintuiglijke prikkels, zoals licht, geluid, aanraking en geuren. Dit kan bij vrouwen en LGBTQIA+ personen tot uiting komen in het vermijden van bepaalde kledingstoffen, moeite hebben met fel licht of harde geluiden, of overgevoeligheid voor aanraking.
  4. Maskeren: Vrouwen en LGBTQIA+ personen met autisme kunnen vaak beter 'maskeren' dan mannen, wat betekent dat ze meer moeite doen om zich aan te passen aan sociale normen en verwachtingen. Dit kan leiden tot uitputting en het gevoel van niet begrepen worden, omdat hun autisme mogelijk minder zichtbaar is voor anderen.
  5. Comorbiditeit: Autisme bij vrouwen en LGBTQIA+ personen gaat vaak samen met andere mentale gezondheidsproblemen, zoals angst, depressie, ADHD, eetstoornissen, en genderdysforie. Het herkennen en behandelen van deze comorbide aandoeningen kan cruciaal zijn voor het welzijn van individuen met autisme.

Het is belangrijk op te merken dat deze kenmerken niet exclusief zijn voor vrouwen en LGBTQIA+ personen met autisme, en dat autisme zich op een breed spectrum manifesteert. Daarom is het essentieel om individuele ervaringen en behoeften te erkennen en ondersteuning te bieden die is afgestemd op de persoonlijke situatie. Iedereen in uniek, ook in zijn autisme. Belangrijk is dan ook de vraag: Waar loop jij tegenaan? want niemand is hetzelfde.

Stressvermindering en Bloeddrukverlaging met je eigen Hond in regio Parkstad

Ontdek de helende kracht van de Limburgse natuur in regio Parkstad, waar wandelcoaching met je eigen hond niet alleen een moment van verbinding biedt, maar ook aantoonbaar stress vermindert en je bloeddruk doet dalen. Laat je omarmen door de rust van de natuur en de kalmerende aanwezigheid van je trouwe viervoeter.

De Wetenschap Achter Stressvermindering:

Recente studies hebben aangetoond dat interactie met huisdieren, met name honden, een directe invloed heeft op ons stressniveau. Het simpele gezelschap van je hond kan de afgifte van stresshormonen verminderen, wat resulteert in een algehele verbetering van je emotionele welzijn.

Wandelcoaching als Stressreductie:

  1. Aarden in de Natuur (15 minuten): Begin de sessie met een korte meditatie om stress los te laten en je te verbinden met de natuurlijke omgeving van Zuid-Limburg.
  2. Stressvermindering door Beweging (30 minuten): Onderneem een rustige wandeling, waarbij de natuurlijke omgeving en het gezelschap van je hond een kalmerend effect hebben op je zenuwstelsel. Observeer je hond en laat jezelf meedrijven op het ontspannen ritme van de wandeling.
  3. Interactieve Oefeningen (20 minuten): Voer enkele eenvoudige interactieve oefeningen uit met je hond. Gooi bijvoorbeeld een bal, moedig hem aan tot gehoorzaamheidsoefeningen en ervaar de vreugde van wederzijdse interactie.
  4. Bloeddrukverlaging met Aandachtige Ademhaling (15 minuten): Stop op een rustige plek en voer aandachtige ademhalingsoefeningen uit. Onderzoek hoe bewuste ademhaling de spanning in je lichaam verlicht en je bloeddruk verlaagt.
  5. Rust en Reflectie (10 minuten): Eindig de wandeling op een kalme plek, waar je de gelegenheid hebt om te reflecteren op de stressverminderende effecten van de sessie.

Voordelen van Wandelcoaching voor Stressreductie:

Wil je zelf de positieve effecten van wandelcoaching ervaren? Bezoek onze website: www.inrespect.nl voor meer informatie en ontdek hoe onze programma's jou kunnen helpen stress te verminderen en welzijn te bevorderen. Laat je omhullen door de rust van de natuur en de onvoorwaardelijke liefde van je hond terwijl je samen op reis gaat naar een gezonder en evenwichtiger leven. Neem de eerste stap naar een gebalanceerd leven en maak een afspraak.

Detectie, een hondensport die gebruik maakt van het slimste en best ontwikkelde deel van de hond, zijn neus! Zo ontzettend leuk om te zien hoe ze aan de slag gaan met geur. Als begeleider soms best lastig om niet te sturen door non verbale communicatie. Want mijn honden zijn hier goed in, ze hebben al genoeg aan een verstarring van mijn beweging, een voetstap in een bepaalde richting en een trekje in mijn gezichtsuitdrukking.

Prachtig om te zien hoe ze beiden groeien in deze sport. Trots op mezelf en Flory en Mac en https://www.noseworkfordogs.nl/ Ramon van Es voor zijn lessen!